Voor de eerste keer dit jaar maakt het zonnetje van vandaag een hele mooie lentedag. En dat was precies de dag dat ook de City-Pier-City-loop was. Voor mij stond de 10 kilometer op het programma.

Even na elven vertrokken vanaf huis, om eerst op de hoek van de Alexanderstraat en de Javastraat de lopers van de 5 kilometer langs te zien komen. Jos en An van Kèkwèk liepen mee en de dames liepen in ieder geval op dat punt nog vlak bij elkaar.

Daarna door naar Patty om daar mijn spullen achter te laten. Tijdens de fietstocht door de stad was het duidelijk dat een enkel Mile17 T-shirt meer dan voldoende was. Aangezien ik de hele week al last van mijn hamstring had, ging ik wel in een lange broek lopen, maar anders was een korte broek ook geen probleem geweest. Bij Patty was ook Johan. Die startte in een eerdere groep, dus die ging vrij snel op weg naar de start. Aangezien ik in een iets langzamere tijd had opgegeven, was mijn starttijd iets later en kon ik iets later bij Patty vertrekken. Ik ging mooi op tijd het startvak in en toen was het wachten op het startschot.

De eerste kilometer was het erg druk op het parcours en daardoor viel de eerste tussentijd enigszins tegen, ruim boven de 6 minuten. Als ik onder het uur wilde finishen moest het sneller, maar in deze massa was dat een uitdaging. Een inhaalrace zou het moeten worden. Gelukkig verdeelde alles zich nu wat beter en kwam er de hoognodige ruimte. Achter het Vredespaleis langs en door de ambassadewijk, op weg naar het 5-kilometerpunt. Vlak daarvoor stond Ton en die riep nog dat ik vrij kort achter Kees (ook van Kèkwèk) zat. Normaal gesproken moest ik Kees dan toch wel kunnen inhalen.

De 5 kilometer passeerde ik na 28 minuten en 21 seconden. De verloren tijd was goedgemaakt, maar de zwaarste kilometers moesten nog komen. Na het 5-kilometerpunt gaat de route de Duinweg op en daar moet je stevig klimmen. Die ging gelukkig redelijk goed en toen door naar de drinkpost. Bij de drinkpost stond Menno met de Scouting om aan de lopers een beker uit te reiken. Bij de eerste tafels was het erg druk en ik kon niet zien of Menno er stond. Dus halverwege een bekertje aangepakt om bij de allerlaatste tafel Menno te zien staan met een beker in zijn hand. Sorry knul!

Toen we de drinkpost gepasseerd waren konden we ons opmaken voor het vals plat dat Nieuwe Parklaan heet. Vorig jaar ben ik daar flink stuk gegaan, dat wilde ik dit jaar niet nog een keer laten gebeuren. Op dit stuk haalde ik Kees in. Na de kruising met de Plesmanweg, bij Madurodam, was het nog zo’n 2,5 kilometer rechtdoor naar de finish. In de laatste kilometers stonden Roel en René nog om ons aan te moedigen.

Ook dit jaar was het laatste stuk, vanaf de Koningskade het Malieveld op, weer net iets langer dan je zou willen. In die laatste 250 meter zag ik gelukkig Caroline nog staan en kon ik een redelijke eindsprint inzetten. Na 58:06 kwam ik over de finish. Een prima tijd, het is immers een erg druk parcours en het was best warm, dat ben je niet meer gewend. Van mijn hamstring heb ik gelukkig niet veel gevoeld en zeker geen last van gehad.

Na afloop heb ik nog gekeken of ik Caroline nog kon vinden, maar helaas. Dus terug naar Patty haar huis om mijn spullen op te halen. Daar stond iedereen op het punt om te vertrekken voor de halve marathon. Vanaf Patty nog even terug naar de kruising Alexanderstraat met de Javastraat om daar de lopers langs te zien komen. Diverse mensen wel en diverse ook niet gezien. Op weg naar huis ook nog op de hoek van de Valkenboslaan en de Loosduinseweg de lopers aangemoedigd en toen naar huis voor een warme douche. Daar was ik nu wel aan toe.